کوچینگ چیست؟
اولین بار از واژۀ کوچ در دانشگاه آکسفورد استفاده شد. در سال ۱۹۳۰ افرادی به عنوان کوچ یا معلم خصوصی دانشجویان را طی امتحانات دانشگاهی همراهی می کردند. به تدریج و در سال‌های بعد این معلمین خصوصی وارد حیطه های دیگری نیز شدند.
امروزه تقریباً در تمام جنبه های زندگی افرادی هستند که به حرفۀ کوچینگ اشتغال دارند.
کوچینگ یا مربیگری کمک به افراد در شناخت عمیق تر و بهتر از خودشان است.
کوچینگ مهارتی همدلانه و دوستانه میان شخصِ مربی و فردِ مراجع است. در فرآیند کوچینگ تمرکز بر پیشرفت هرچه بیشتر فرد مراجعه کننده قرار می گیرد. کوچینگ به افراد کمک می کند تا از باورها و نگرش های درونی خود آگاه شوند. شناخت باورها و ذهنیات به افراد شجاعت و جسارت یک تغییر و تحول را می دهد تا در مراحل بعدی زندگیِ خود، قدم های موثرتری بردارند.
کار اصلی یک کوچ موفق چیست؟
کوچینگ به معنای انجام دادن کار نیست؛ بلکه کمک به انجام دادن کارهاست.
کوچ یا مربی یک تسهیل کنندۀ راه است. با حضور کوچ و راهنما، حرکت به سمت هدف آسان‌تر و راحت‌تر می‌شود. کارِ کوچ حمایت کردن از مراجع و یاری دادن او در جهت رشد و پیشرفت است. یک مربی به دنبال نصیحت کردن و ارائه راهکار نیست.
مهمترین کار یک کوچ یاری دادن به افراد است تا خودشان برای رسیدن به شرایط بهتر و یا انتخاب اهداف ارزشمند تر حرکت کنند. هدفِ یک مربی موفق، شفاف سازی دنیای ذهنی و فکری فرد مراجع است. وقتی فرد نسبت به درون خود به شناخت بهتر و روشن تری دست یابد؛ خطاهای ذهنی و فکری خود را بهتر شناسایی می‌کند.
بسیاری از اشتباهات در روند زندگی و یا مشکل در تصمیم گیری به دلیل عدم شناخت صحیح از الگوهای فکری و ذهنی است. این شناخت به افراد کمک می کند تا درک بهتری از خود و اندیشه هایشان داشته باشند.
اغلب ما در زندگی خود افرادی را به عنوان مربی و کوچ داشته‌ایم. نمونۀ این مربیان در زندگی ما پدران، مادران، معلمین، دوستان، همسران و یا حتی کتاب های خاص و مورد علاقۀ ما هستند که از راهنمایی آنها استفاده کرده‌ایم. حضور یک مربی آگاه در کنار افراد، فرصتی برای ایجاد تغییر در نوع نگرش و بهبود اندیشه‌ها و تفکرات آنهاست.
ویژگی های یک کوچ خوب:
۱- درک همدلانه نسبت به فرد مراجع
یک کوچ خوب به جای دلسوزی برای مراجعِ خود، بیشتر به دنبال درک بهتر شرایط روحی و ذهنی اوست. همدلی با فردی که به دنبال رشد و توسعۀ خود است؛ اسباب یک تغییر را فراهم می آورد. به کمک یک مربی زاویۀ دید افراد متفاوت می شود و مسائل و مشکلات از جنبه های مختلف بررسی می شوند. همدلی با مراجع، زمینۀ اعتماد میان مربی و مراجع را فراهم می آورد و پلی به نام اطمینان را میان آنها ایجاد می کند.
۲- متمرکز بودن کوچ روی هدف مراجعه کننده
۲-تمرکز یک کوچ خوب فقط بر موضوع و یا هدفی است که فرد مراجع نیاز به کمک دارد. در واقع یک مربی خوب می تواند فرد را از آشفتگی افکار رها کند و او را بر هدف اصلی متمرکز سازد.
مهارت پرسشگری یکی از ویژگی های برجستۀ یک کوچ خوب است.
۳-مهارت پرسشگری یکی از ویژگی های برجستۀ یک کوچ خوب است. او باید بداند چه سؤالی را در چه زمانی و یا چه موقعیتی بپرسد. پرسشِ خوب، سؤالی است که فرصتِ تجزیه و تحلیلِ افکار و باورهای ذهنی را به مراجع می دهد.به کمک سؤالات درست افراد می توانند نقایص فکری خود را شناسایی و اصلاح کنند تا به راه حل های بهتر و مناسب تری برسند.
مربی خوب شبیه یک قاضی عمل نمی کند
مربی خوب شبیه یک قاضی عمل نمی کند و رفتار های مراجع خود را قضاوت نمی کند. یک کوچ خوب، نوعِ نگرش و دیدگاه مراجع خود را با نحوۀ سؤالاتش تغییر می دهد.
۵-هنرِ خوب گوش دادن به سخنان مراجعه کننده
یکی دیگر از ویژگی های بارزِ کوچ مؤثر است. او هیچگاه حرف مراجع خود را قطع نمی کند و اجازه می دهد تا به راحتی مکنونات قلبی و درونی خود را بیان کند. این آشکار سازی به مربی کمک می کند تا بتواند به درک کاملتری از وضعیت مراجع برسد و نکاتی که از نظر مراجع به دور مانده است را به او یادآوری کند. کوچ و مربی به مراجع یاری می دهد تا تمرکز خود را روی بخش های دیگر و مهمتری از موضوع و هدف قرار دهد و زاویۀ دید خود را تغییر دهد.
۶-یک کوچ و مربی خوب به جای ارائه راه حل به مراجع، بهتر اندیشیدن را به او می آموزد.
یک کوچ و مربی خوب به جای ارائه راه حل به مراجع، بهتر اندیشیدن را به او می آموزد. راه کارها و شیوه های آموزشی یک مربی خوب به مراجع کمک می کند که خود در شرایط مختلف بتواند برای مشکلاتش راه حل مناسب را پیدا کند.
مدل های مختلف کوچینگ
کوچینگ انواع مختلفی دارد اما در هر نوعی از آن هدف یاری رساندن به افراد است. کوچینگ یا مربیگری، مهارتی است که به کمک آن افراد قابلیت شکوفایی خود به عنوان یک رهبر، یک مدیر و یا فردی موفق و لایق را پیدا می کنند. یک مربی هم می‌تواند در حوزه‌های توسعۀ فردی و درمانی به دیگران حمایت برساند و هم در حوزه های شغلی و مدیریتی می‌تواند یاری‌گر و راهنما باشد.
۱- کوچینگ زندگی
لایف کوچینک یا کوچینک زندگی یکی از شاخه های مهم کوچینگ است. در این بخش از کوچینگ افراد در زمینه های مختلف زندگی خود از راهنمایی افراد موفق و توانمند استفاده می کنند. یادگیری مهارت تصمیم گیری، ایجاد روابط بهتر و سالمتر با همسر، اعضای خانواده و یا دیگران، ساختن جسمی سالم و توانمند و دور شدن از بیماری و ناتوانی، رشد و توسعۀ فردی، خودشناسی و رشد معنوی، شناسایی درست فرصت ها و حل به موقع مسائل و مشکلات از موضوعات مهم در این شاخه از حرفۀ کوچینگ است.
۲- کوچینگ فردی
این نوع از کوچینگ یک بخش مهم از کوچینگ زندگی به شمار می آید. کار اصلی کوچینگ فردی، به فعلیت درآوردن توانایی های بالقوۀ افراد، رساندن آنها به حداکثر بهره وری و ایجاد تغییرات مثبت در وجود آنهاست. همراه شدن با یک کوچ و مربی یعنی توانمند شدن در گرفتن تصمیمات صحیح در زندگی است. هر فرد متناسب با نوع علاقمندی خود می تواند از حضور یک مربی و کوچ با تجربه بهره مند شود.
۳- کوچینگ کسب و کار
امروزه حرفه‌ای مربیگری در حوزه صنعت و کسب و کار نیز رشد چشمگیری داشته است. بیزینس کوچینگ نوعی رهبری و آموزش کسب و کار است. روند کار مربیگری کسب و کار به این صورت است که در یک سازمان یا شرکت حضوری فعال و پررنگ دارد تا تمام کارکنان و موقعیت کاری و نوع مدیریت آن سازمان را بررسی کند. مربی بیزینس به کمک خودِ کارکنان، اهداف سازمانی را مشخص‌تر و شفاف‌تر می‌کند و کارمندان را از آشفتگی افکار به سمت تمرکز بر اهداف اصلی هدایت می کند.
یک مربی علاوه بر ایجاد انگیزه در افراد و کارکنان یک شرکت لازم است دلیل رسیدن به آن اهداف سازمانی را برای آنها روشن و آشکار کند. آنچه باعث حفظ انگیزه در کارکنان می شود؛ دانستنِ دلیل کارهایی است که انجام می‌دهند. انگیزه‌ای که بدون دلیل باعث حرکت افراد شود به آسانی نیز رنگ می‌بازد. اما وقتی دلیل یک کار برای افراد مشخص و روشن شود؛ انگیزه ها نیز همیشه قدرتمند می مانند.
