اغلب ما در مسیر زندگی خود به جاهایی رسیده ایم که حسرتی را در دل احساس کرده ایم. گاهی افسوسِ فرصت های از دست داده را می خوریم. گاهی تصمیمات اشتباه خود را در ذهنمان بالا و پایین می کنیم. ای کاش گفتن و حسرت خوردن به خاطرکارهایی که در گذشته انجام نداده ایم یا پشیمانی نسبت به کارهایی که انجام داده ایم ؛ نشانۀ تمرکزِ ذهن بر کمبود است. نگران شدن بابت تصمیمات اشتباه گذشته، ترسِ از دست دادن، افسوس و حسرت خوردن به خاطر تصمیماتی که در گذشته گرفته نشده است؛ فقط به دلیل تمرکز ذهن بر فقر و نداشتن است. ذهنِ فقیر همیشه بر نداشته ها متمرکز است و با حسرت خوردن و یا آه و ناله کردن، فقدان و کمبود بیشتری احساس می کند.
این جهان به گونه ای خلق شده است که پیوسته در حال رشد و گسترش یافتن است. فرصت ها و موقعیتها دائماً در حال گسترده شدن و شکوفا شدن هستند. جهان پیوسته در حال بارشِ بارانِ نعمت هاست.
این ضرب المثل، باوری مثبت و ارزشمند را در دل دارد.
ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است.
اگر باور داشته باشیم که همیشه فرصت ها و موقعیت های تازه برای جبران اشتباهات گذشته وجود دارند؛ دیگر جایی برای حسرت باقی نمی ماند. جهان و شرایطِ موجود در آن، پیوسته در حال تغییر و تبدیل هستند. همۀ تغییرات پیام آورِ فرصت های تازه و موقعیتهای جدید هستند. زندگی دائماً در حالِ نوشدن و بهتر شدن است.
اگر از تصمیمات گذشتۀ خود راضی و خشنود نیستید؛ نگران نباشید. حسرت آن را نخورید و از دست خود شاکی نباشید. به خود شک راه ندهید. از همین حالا دوباره آغاز کنید. آرامش خود را حفظ کنید و مطمئن باشید که هر روز شاهد راه های تازه و ایده های جدید در زندگی خود خواهید بود.
زندگی هر لحظه نو می شود و مسیرهای بهتر و زیباتری را پیش روی ما می گذارد. همراه شدن با جریانِ زندگی، آن هم در موجی از آرامش و اطمینان است که امکان دیدن فرصت های تازه را به ما می دهد. هر قدمِ تازه و هر مسیرِ جدید، شور و اشتیاقی را در دلهایمان به جریان می اندازد. اگر لذتِ اشتیاق و شورِ رسیدن به اهداف تازه را در خود زنده کنیم؛ بی شک عُمرِ حسرت و پشیمانی به پایان خواهد رسید. پرورش احساسِ خوب، ما را همواره در بهترین شرایط، زیباترین موقعیتها و آسان ترین مسیرها قرار می دهد تا با اشتیاق به سمت خواسته هایمان در حرکت باشیم.
وقتی نگران داشتن چیزی می شویم یا در جستجوی یافتن راهی برای سریع تر رسیدن به هدف هستیم؛ در واقع در فرکانس انتظار کشیدن قرار می گیریم. هر قدر زمان بیشتری در حالت انتظار بمانیم؛ زمان دسترسی به خواسته نیز طولانی تر می شود. انتظار کشیدن همراه با نگرانی ما را از خواسته ها و علایقمان دور می کند. حضور در جایگاه انتظار یعنی ماندن در رنجی بی انتها. یعنی تحمل سختی های فراوان.
در عوض صبر، نگاهی مثبت همراه با عشق و امیدست که طعم لحظه ها را شیرین و لذت بخش می کند.
این اشتیاق و امیدواری است که رنجِ انتظار را می کاهد. شور و شوق است که به انسان، اطمینانِ رسیدن را نوید می دهد. صبر، شُکوهِ آرامش است. لذتِ اشتیاق و شوقِ رسیدن به خواسته، همان صبر است.
