داستان های سپاس گزاری( داستان شماره ۱ )

القصه که امروز من به آشپزخونه مبارک وارد شدم. خیلی اوضاع خوبی نبود. فکر نمی‌کنم نیاز به توضیح واضحات باشه. احتمالا همه ما این صحنه بهم ریختگی خونه یا آشپزخونه رو زیاد دیدیم.

بایستی آشپزخونه رو از اون وضعیت نجات می‌دادم.

♦ اول از همه گوشی موبایلم رو روی پایه گذاشتم. وارد لایو مورد علاقه خودم شدم. کلاس نویسندگی بود.

♦ بعد دستامو با دستکش سبز رنگمون پوشوندم و شروع کردم به یه بساب بساب حسابی.

♦ همینطور که ظرفا رو می‌شستم، نگاهم به شیر آب و آبی که از اون جاری بود، افتاد. گفتم عجب برکتیه این آب. اگه آب نبود من چطور می‌تونستم خودمو از این وضعیت نجات بدم. بعد مواد شوینده نظرمو به خودشون جلب کردن که چقدر کار منو برای شستن راحت کردن.

♦به ظرفا نگاه کردم. چقدر زیبا و دوس داشتنی بودن. برق لیوانای شیشه‌ای و لعاب براق بشقابای چینی یه حس خاصی بهم داد. ته دلم خیلی خدا رو شکر کردم. به خودم گفتم چقدر خوبه که می‌تونم همه چیز رو ببینم و لمس کنم. صداها رو بشنوم، حتی صدای بهم خوردن ظرفای کثیف، و بعد حس تمیزی و برق زدن همون ظرفا چقدر حال آدمو‌ خوب می‌کنه.

♦همینطور که ظرفا رو بالا و پایین می‌کردم، همسرمو جای خودم احساس کردم. دستاشو به جای دستام دیدم. قامتشو توی ذهنم به تصویر کشیدم. نه تنها توی دلم حتی با زبونم گفتم خدایا شکرت که توی زندگی یه همراه و همدم دارم. حضور تمام عزیزانمون توی زندگی یه نعمته که باید قدرشونو خیلی بدونیم.